Vanmorgen vroeg eindigde de vergadering van de ministers van Financien in Brussel waar onder meer is gesproken over het g-dossier. De Jager twijfelt nog altijd over de houdbaarheid van de te verstrekken noodhulp. Er blijft veel onzeker over de haalbaarheid van de opgelegde hervormingen en bezuinigingen. Risico's waren en zijn er nog steeds en ik vrees dat die er ook nog wel jaren zullen blijven. Er ligt een scenario op tafel van het IMF en de ECB dat als Griekenland, als gevolg van de Brusselse eisen, wordt kapot bezuinigd, dat als gevolg zal hebben dat de economie niet aantrekt en de koopkracht nog verder zal dalen. Op de vraag of we de Grieken helpen met deze noodhulp zeg ik luid en duidelijk 'nee'. Er is vannacht besloten dat de tweede noodhulplening van €130 mrd ter beschikking wordt gesteld onder strikte voorwaarden. Zo blijft de trojka in Athene om doorlopend het herstelproces te volgen, verder wordt er €100 mrd afgezonderd zodat Brussel kan bepalen wat er met dat geld gedaan wordt. In feite staat de Griekse regering onder curatele. De noodhulp die beschikbaar wordt gesteld is niet beschikbaar om te komen tot een herinrichting van de Griekse economie, maar om schulden af te lossen aan hoofdzakelijk Franse en Duitse banken. De Griek komt in het Brusselse verhaal niet voor. Het IMF, dat pas over een maand komt met een uitspraak of ze meedoen en zo ja, met hoeveel, waarschuwt dat als de eurolanden niet voldoende bijdragen voor een herinrichting van de Griekse samenleving en een economische herstart mogelijk maken, de emu-schuld in 2020 nog altijd 160% van het bbp zal bedragen. Daarnaast bleek dat het bedrag van 130 miljard euro niet toereikend zal zijn. Omdat verscheidene eurolanden niet extra in de buidel willen tasten, moest er een andere oplossing gevonden worden. Daarom werd er gelijktijdig onderhandeld met de banken over een grotere kwijtschelding van hun Grieks staatspapier. Of de bijdrage van de private sector, de banken en andere financiële instellingen, voldoende zal zijn om de geformuleerde doelstellingen te kunnen realiseren, blijft ook voor mij een vraag. Met een financiële truc hebben de banken bereikt dat hun bijdrage beperkt kan blijven tot een afschrijving van 53% plus een aderlating van enige mindere intrest. Voor de vergadering van gisteren werd nog gesteld dat de bijdrage van de banken 80% zou moeten zijn. Op tafel ligt een analyse die is opgesteld door het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank (ECB). Het tweede steunpakket van € 130 mrd zou volgens deze analyse minstens €136 mrd moeten zijn. Daarnaast heeft Griekenland over drie jaar nog eens behoefte aan circa € 50 mrd, zo schrijft de trojka. Ze schrijven echter ook dat de toegang tot de markten verslechterd is, doordat de leningen van het IMF en uit het Europees noodfonds een preferente status hebben, waarmee het voor beleggers minder aantrekkelijk zal zijn om geld aan Griekenland uit te lenen. 'Het is nu onzeker of de toegang tot de markten hersteld kan worden in de periode direct na 2020. Kortom, er is nog heel veel onzeker en onduidelijk. Het enige dat de Grieken nog in handen hebben is het 'paard van Troje'.
Mijn aandacht ging de afgelopen week vooral uit naar dit artikel:
Het zou kunnen, alhoewel ik niet verwacht dat zijn assertieve rechtse groepen, na de inval in het Capitool deze week, opnieuw tot de aanval zullen overgaan. Daarbij komt dat Trump momenteel ‘onder curatele staat’ van Republikeinse leiders. Sociale media zijn voor Trump heel belangrijk als communicatiemiddel met zijn achterban. De grote media brengen volgens hem alleen maar ‘fakenews’. Maar hij heeft nog meerdere twitteraccounts die nog open zijn. Het Parool schrijft dat Amerikanen zich zorgen maken over de aanwending van de machtsmiddelen die de president nog tien dagen tot zijn beschikking staan. Hij kan nog een oorlog starten, hij heeft de rode knop nog tot zijn beschikking om een kernaanval uit te voeren. De man is onberekenbaar over zijn uitspraken en zijn daden, maar ja ‘hoever gaat hij nog in de wetenschap dat hij de verliezer is als president en met het verlies in de Senaat van de meerderheid’. Wat heeft hij nog te winnen op dit moment. Ik blijf somber gestemd over de schade die deze man nog allemaal kan gaan aanrichten in de komende jaren in de VS en in de wereld. Hij is nog steeds een ‘bevriend staatshoofd’, heet dat in diplomatieke taal. Hij is sluw en meedogenloos en zal niet schromen zijn tegenstander, president Joe Biden, dwars te zitten en hem het regeren onmogelijk te maken. Hem staat geen democratisch bestel voor de ogen: hij is in hart en nieren een autocraat. Hij is een winner, geen lozer, dat weten zijn tegenstanders maar al tegoed waarmee hij in de loop der jaren met zijn vastgoedtransacties zaken heeft gedaan. Nog een ander aspect is hoe de vraag moet worden geïnterpreteerd die Trump heeft gesteld aan zijn adviseurs of hij aan zichzelf gratie kan verlenen, voor misdaden waarvoor hij tot dusverre niet veroordeeld is. Los daarvan moet hij voor datgene waarvoor hij gratie aan zichzelf verleent wel schuld bekennen. Hij vreest op dit punt kennelijk voor het OM dat klaar staat met verdenkingen van het schenden van wetten voor eerdere feiten, als hij op 20 januari 2021 te 12:00 uur Washington time is afgetreden. Hij riep deze week ook op de terroristen te vervolgen die het Capitool waren binnengedrongen en die hijzelf daartoe had aangezet. Het waren zijn ‘troepen’ die hij op pad had gestuurd. Maar het is maar zeer de vraag of die demonstraten als terroristen kunnen worden vervolgd. Uiteindelijk zijn ze zonder veel geweld het Capitool binnen gekomen omdat witte agenten van de Capitool politie de hekken wegschoof en de meute toegang gaf het Capitool te betreden. Op die twee demonstranten die ruiten insloegen na. Wat veel ernstiger is dat de parlementariërs en de vice-president niet in de vergaderruimte bleven, maar als angsthazen vluchten. De opdracht die de demonstranten hadden gekregen van Trump c.s. was dat ze de Republikeinse volksvertegenwoordigers en de vice-president onder druk moesten zetten om de verkiezingen van 3 november ongeldig te verklaren en nieuwe verkiezingen moesten worden uitgeschreven. Vice-president Pence weigerde die instructie van de president uit te voeren. De vrijwel laatste poging van Trump om het tij voor hem te keren, mislukte. Hij bedankte zijn ‘demonstranten’ voor hun inzet en verzocht hen vreedzaam huiswaarts te keren. Op dat moment keerden ook zijn Republikeinse adviseurs zich tegen hem toen ze zich realiseerden dat hij had getracht een staatsgreep te plegen in een democratisch bestuurd land. Trump moest in het openbaar enkele uitspraken doen, maar in feite zei hij weinig wat echt relevant was. Nog altijd weten we niet wat hij allemaal nog van zins is.